வாகை சூட வா

1966-ல் அரசு வேலை என்பது எட்டாக்கனியாக இருந்த காலகட்டதில் குழந்தை தொழிலாளர்களை மையமாக வைத்து ஒரு கிராமத்தில் நடக்கும் கதை. ஒரு அரசாங்க வேலை வேண்டும். அதற்கு முன் கிராம சேவை தன்னார்வ

 அமைப்பு மூலம் ஒரு கிராமத்தில் தற்காலிக வாத்தியார் வேலை செய்தால் வேலைக்கான சம்பளமும்,ஒரு சான்றிதழும் கிடைக்கும்.

இந்த சான்றிதழை வைத்து அரசாங்க வேலைக்கு எளிதில் சென்றுவிடலாம் என்று பத்திரம் எழுதி தன்னைப் படிக்க வைக்கும் அப்பா (பாக்யராஜ்) வின் கனவை நிறைவேற்ற கண்டெடுத்தான் காடு என்ற கிராமத்திற்கு வருகிறார் வேலுத்தம்பி (விமல்). மண்ணோடு மண்ணாகக் கிடக்கும் செங்கல் சூழைகளில் வேலை செய்பவர்களின் குழந்தைகளுக்கு பாடம் சொல்லித் தர முயற்சிசெய்கிறார் வேலுத்தம்பி. அந்த கிராமத்து மக்கள் படித்தவன் வேலையைக் கெடுக்கப் பாரக்கிறான் என்ற நினைப்பில் வாத்தியாரை சேர்த்துக் கொள்ளாமல் இருக்கும் அந்த மக்கள் படிப்பறிவில்லாத தங்களை, ஆண்டை என்பவன் எப்படியெல்லாம் ஏமாற்றுகிறான் என்பதை உணர்ந்த நேரத்தில் வாத்தியாரின் கைகளில் தங்களுடைய பிள்ளைகளை ஒப்புவிக்கிறார்கள். கிராமத்தில் குறும்புத்தனம் செய்த மழலைகள் மெல்ல மெல்ல சொக்பீஸ் வைத்து சிலேட்டில் கிறுக்க ஆரம்பிக்கிறார்கள்.தனது கொத்தடிமைகள் புதிதாக கல்வி கற்க ஆரம்பித்துள்ள கல்வி தனக்கெதிரான புரட்சிக் கேள்வியாக மாறும் நாள் நெருங்கி வருவதை உணர்ந்த ஆண்டைக்கு கோபம் தாங்கமுடியவில்லை. அந்த மக்களையே அழிக்க முயல்கிறான். அந்த மக்களைக் காப்பாற்ற வருகிறார் வாத்தியாரின் தந்தை. வந்த அவர் அரசு வேலைக்கான உத்தரவுக் கடிதத்தை வாத்தியாரிடம் தருகிறார். வாத்தியாரும் உற்சாகத்தோடு அந்த கடிதத்தை பெற்றுக் கொண்டு வேலையில் சேரப் புறப்பட்டார். பாதி உறக்கத்தில் எழுந்து தவிப்பவர்களைப் போல், அரைகுறை கல்வியோடு கண்முன் நிற்கின்ற மழலைகளின் கண்ணீருடன் விடைபெறுகிறார் வாத்தியார். வாத்தியார் அரசு வேலையில் சேர்ந்து விட்டாரா, அந்த மழலையரின் கல்வி என்ன ஆனது போன்ற ஒரு அழகிய கதையை நிறைவான அத்தியாயம் மாதிரி சொல்லப்பட்டுள்ளன.

அரசாங்க வேலைக்காக ஏங்கும் இளைஞனாக நடித்திருக்கும் விமல் அந்த கதாபாத்திரத்திற்கு சரியாக நடித்திருக்கிறார். பொன்வண்ணனின் ஆட்கள் இவரை அடிக்கும் போது விமலின் நடிப்பு மிக பாராட்டும் வகையில் அமைந்திருக்கிறது. கிராமத்து சிறுவர்களின் விளையாட்டான விபரீதத்தில் மாட்டிக்கொண்டு முழிப்பதிலும் சரி, நாயகி இனியாவின் காதலை கண்டுகொள்ளதாத காட்சிகளிலும் சரி விமல் தான் கூத்துப்பட்டறை மாணவன் என்பதை நிரூபித்திருக்கிறார். கேரளத்து வரவான இனியா இப்படத்தின் மூலம் கதாநாயகியாக அறிமுகமாகி இருக்கிறார். டீக்கடை வைத்திருக்கும் மதி கதாபாத்திரத்தில் வரும் இவர் விமலிற்கு சரியாக சாப்பாட்டை கொடுக்காமல் பணத்தை கறந்து கொள்வதும், பின்பு விமல் மேல் காதல் கொண்டு, அவருக்கு விதவிதமாய் சமைத்துக் கொடுப்பதும் அசத்தியிருக்கிறார். இவருடைய ஆடை 1966-களில் இருந்த காலத்தை பிரதிபலிக்கிறார் இனியா.விமலின் அப்பாவாக பாக்யராஜ், அண்ணாமலை என்ற கேரக்டரில் வரும் இவர் தனக்குத்தான் அரசாங்க வேலை கிடைக்கவில்லை தன்னுடைய மகனுக்காவது எப்படியாவது வாங்கித் தந்து விட வேண்டும் என்ற லட்சியத்துடன் இருக்கிறார். இதற்காக தன் மகனை சேவா சங்கம் என்னும் அமைப்பின் மூலமாக கிராமத்தில் ஆறுமாதம் தங்கி படிப்பு சொல்லி தந்தால் அரசாங்க வேலை கிடைக்கும் என்ற ஆலோசனையை மகனுக்கு சொல்லும் போது, அறிவுரை கூறும் போதும் யதார்த்த வாழ்வில் வரும் தந்தையாக நம் மனதில் நின்றுவிட்டுப் போகிறார். ஊர் பெரிய புள்ளியாக வரும் பொன்வண்ணனுக்கு கனமான பாத்திரம்தான் என்றாலும் சில காட்சிகளில் மட்டும் வந்து போகிறார்.

இத்தனை நாளும் நாம் ஆண்டையிடம் இப்படி ஏமாந்து போனோமே என்ற தவிப்புடன், சூழையில் கிடக்கும் தன் பிள்ளையை தரதரவென இழுத்துப் போய் விமலிடம் ஒப்படைத்து வாத்தியாலே இந்த பிள்ளையை உங்க கையிலே ஒப்படைக்கிறேன் எதையாவது கத்துக் கொடுங்க, என அந்த தாய் கதறும்போது கண்களில் நம்மையும் மீறி கண்களில் கண்ணீர் எட்டிப் பார்க்கிறது. இப்படத்தின் கலை இயக்குநர் சீனு 1966-ஆம் ஆண்டில் தமிழகத்தில் இருக்கும் ஒரு கிராமத்தை அப்படியே நம் மனக்கண்ணில் கொண்டு வருவதற்கு அரும்பாடு பட்டிருக்கிறார். 2 கோடி ரூபாய் செலவில் அருப்புக்கோட்டை அருகே கண்டெடுத்தான் காடு என்ற கிராமத்தை உருவாக்கி, அதில் 60 குடும்பங்கள் வாழ்வதற்கு வீடு என அனைத்திற்கும் கஷ்டப்பட்டிருக்கிறார்.இருந்தும் திரைக்கதை 1966-ல் நடப்பதற்கானக் காரணம் என்ன? 2011-ல் எல்லா குழந்தைகளுக்கும் கல்வி கிடைத்துவிட்டதா? கொத்தடிமை முறை இன்று முற்றிலுமாக ஒழிக்கப்பட்டு விட்டதா? அப்படியானால் 20 போடி குழந்தைத் தொழிலாளர்களுக்கு இந்தப் படத்தை சமர்ப்பணம் செய்வது எதற்கு? இப்படி நிறைய கேள்விகளும் எழத்தான் செய்கின்றது. இருந்தாலும், சின்ன சின்ன விஷயங்களுக்குக் கூட ரொம்பவே முக்கியத்துவம் கொடுத்திருக்கிறார் இயக்குநர் சற்குணம். செங்கள் சூளையிடும் கிராமத்திற்கு முதல் முதலில் வந்த ஒருவர் அங்கிருக்கும் மரங்களை வெட்டிவிட, பிறகு அதனால் மனம் பேதலித்து அந்த ஊரில் சுற்றிவரும் கதாபாத்திரத்தின் மூலம் மரங்களை வெட்ட வேண்டாம் என்று கூறியிருக்கிறார். அதே போன்று செங்கல் சூளையில் பணிபுரியும் பணியாளர்களின் வாழ்க்கையும், அந்த மண்ணும் எப்படி ஒன்றாக கலந்திருக்கிறது போன்ற விஷயங்களை ரொம்பவே துள்ளியமாக படமாக்கியிருக்கிறார்.பொட்டல்வெளி, மழை ஆங்காங்கே தேங்கி நிற்கும் மண் நிறத்தில் இருக்கும் தண்ணீர் போன்றவை அற்புதமாகப் படம்பிடிக்கப்பட்டிருக்கின்றன. பல ஷாட்களில் ஓம் பிரகாஷ்  அழகாக வடிவமைத்திருக்கின்றார். குறிப்பாக அந்தக் கிராமமே தெய்வமாக வழிபடும் ஒரு பெரியவர் இறந்து விட அந்தக் கிராம மக்கள் அவரது உடலை நோக்கி ஒப்பாரி வைத்துக் கொண்டே ஓடும் ஒரு காட்சி. அப்படியே டாப் ஆங்கிள்ல போய் பிரம்மாண்டமாகக் காண்பித்திருப்பார். தமிழ் ரசிகனுக்கு நிச்சயம் இது புது அனுபவமாக இருக்கும்.அறிமுக இசையமைப்பாளர் ஜிப்ரான் பாடல்கள் ஒவ்வொன்றையும் ஒவ்வொறு பாணியில் கொடுத்திருக்கிறார். டைட்டில் கார்டில் ஒலிக்கு செங்க சூளக் காரா என்ற பாடல் முதல் ‘போறானே போறானே’ ‘சரசர சாரக்காத்து’ போன்ற பாடல்கள் அனைத்துமே அபாரம் பின்னணி இசையில் அசத்தியிருக்கிறார். இப்படிப்பட்ட ஒரு பீரியட் படத்தை கொடுத்த சற்குணத்தை எவ்வளவு பாராட்டினாலும் தகும் அக்காலத்தில் படிப்பறிவில்லா மக்கள் எப்படி இருந்தார்கள், தமது குழந்தைகளை அவர்களையறியாமல் தொழிலாளர்களாக்குவது என சமூக பிரச்னை கலந்து ஒரு காதல் கதையை புனைந்து தந்திருக்கிறார்.